در ایین عزا داری در روستای کوگیر ، هم محلی ها دست به دست هم وبا هم دلی کردن مراسم را به جا می اوردند.

مردها هم مانند زنان دل سوخته و عزا دار می شدند و زنان با سر و صورت کندن و مو کندن و یقه پاره کردن عزا داری میکردند تخمه های هم محلی با جمع اوری گوشت و روغن و برنج غذا می پختند و به خانواده عزادار میدادند بعد از مراسم غسل و تدفین که در حیاط متوفی انجام میشد مراسم سوم و هفتم نیز در خانه برگزار میشد صاحب عزا که تا هفت روز نبایست حمام میرفت را به حمام میبردند و دلاک اورده و سر و صورتشان را اصلاح میکردند و در طول سال به احترام صاحب عزا از سفید کردن خانه ها و خانه تکانی و رادیو روشن کردن و حتی در این اواخر یعنی دهه ی 60 از روشن کردن تلویزیون نیز امتناع میکردند

یه هنگام فرا رسیدن نوروز و ایام خانه تکانی اول خانه ی صاحب عزا را تمیز یا به اصطلاح خانه تکانی میکردند و اگر کسی در طول سال عروسی داشت اول ساز و دهل عروسی را به در خانه صاحب عزا میبردند و نزدیک به 5 الی10 دقیقه ساز عروسی نواخته میشد و صاحب عزا انعام و شاباش میداد و بعد به در خانه داماد میرفتند و جشن عروسی رسما شروع میشد.